Η συμμετοχή του σχολείου μας στη Unicef.

Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από τότε που η ανθρωπότητα δεσμεύτηκε να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών με την υιοθέτηση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (1989). 
Το σχολείο μας έχει ήδη πάρει μέρος σε δράσεις της Unicef και γίναμε ένα σχολείο "υπερασπιστής των παιδιών" .
 Τώρα η UNICEF  προσκαλεί όλα τα σχολεία να γιορτάσουν μαζί της αυτή την Επέτειο και  τα παιδιά να ενώσουν τις  φωνές τους ενάντια σε κάθε μορφή βίας, ρατσισμού ή κοινωνικού αποκλεισμού μέσα από το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα «Τα Παιδιά Γράφουν & Ζωγραφίζουν τα Δικαιώματά τους, το 2014», το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.  

Δείτε παρακάτω την συμμετοχή  μας με τίτλο:

 «Να σας γνωρίσω τους φίλους μου τα παιδιά του κόσμου» 

Οι φίλοι μας, τα παιδιά του κόσμου! Αυτά ζητούν για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και αυτά τα λίγα χρειάζονται όλα τα παιδιά του κόσμου!!!

Κλασσικό τμήμα: Αραβανή Β., ΤΕ Γραμματικοπούλου Χ.

Η δική μας συμμετοχή στην Action Aid

Φέτος το σχολείο μας πήρε μέρος στη δράση της Action Aid:

Στείλε Όλους τους Φίλους μου Σχολείο!

4-10 Μαΐου 2014

Tα Άτομα με Αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα λόγω της αναπηρίας, και τα παιδιά με αναπηρία δεν αποκλείονται από τη δωρεάν και υποχρεωτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ή τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λόγω της αναπηρίας,

Τα Άτομα με Αναπηρία μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια ενταξιακή, ποιοτική και δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε ίση βάση με τους άλλους, στις κοινότητες στις οποίες ζουν "

(Απόσπασμα από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, 2008)

 Και  η πραγματικότητα;

Mε τα νήπια, είδαμε το υλικό από την Action Aid - φωτογραφίες και βιντεάκι- και συζητήσαμε για τα παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο. Ενημερώσαμε τους γονείς για αυτήν τη δράση και στείλαμε τα χάρτινα ανθρωπάκια στο σπίτι. Τα έφτιαξαν με τη βοήθεια τους και περήφανα για τις εργασίες τους, τα έφεραν την άλλη μέρα στο σχολείο.
 Αλήθεια τι συμβαίνει όταν κάποιος δε μορφώνεται, όταν δεν πάει ποτέ του στο σχολείο; Τα παιδιά απάντησαν: 

• Είναι αγράμματος, 
• δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει, 
• όταν μεγαλώσει δε θα ξέρει τίποτε και δε θα βρίσκει δουλειά,
•  δε θα έχει λεφτά, 
• δε θα ζει καλή ζωή.  

Τα παιδιά με αναπηρίες έχουν ιδιαίτερες ανάγκες και χρειάζονται σχολείο και δασκάλους που θα τα βοηθήσουν. 
Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε πως συνεννοούνται οι κωφοί και πως είναι η γλώσσα τους. Η κυρία Ναυσικά -που τη γνωρίζει- μας έδειξε αρκετά πράγματα και τα παιδιά τα βρήκαν πολύ ενδιαφέροντα. Μάθαμε πως χαιρετούν και είπαμε το όνομα του κάθε παιδιού στη νοηματική. Μάθαμε επίσης ότι οι κωφοί δεν αποκαλούν, ο ένας τον άλλο με τα βαπτιστικά ονόματα, αλλά με παρατσούκλια που τα βγάζουν από κάποιο χαρακτηριστικό του κατόχου του. "Κυρία, είναι σαν την παντομίμα", είπε μια μικρή, σχετίζοντας τις εκφραστικές κινήσεις της νοηματικής με το γνωστό παιχνίδι.

Δείξαμε στα παιδιά τα βιβλία των τυφλών, τα άγγιξαν και κατάλαβαν ότι οι τυφλοί χρησιμοποιούν πολύ την αφή για να αντιληφθούν τον κόσμο γύρω τους.

Αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς ένα σχολείο για τα παιδιά του κόσμου που δεν έχουν και να φωνάξουμε δυνατά ένα σύνθημα, να φτάσει στα αυτιά των πολιτικών και αυτών που μπορούν να βοηθήσουν.

ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!!! Αυτό φωνάζουμε λοιπόν, πολύ δυνατά!

Και εδώ η δουλειά των νηπίων του ολοήμερου τμήματος:

Και το πολύ ωραίο μήνυμα που έγραψαν δύο μικρές μαθήτριες, με τους γονείς τους στο σπίτι!

 Το επαναλαμβάνουν, το εξηγούν και αποφασίζουν να είναι αυτό το δικό τους δυνατό μήνυμα!

Και εδώ, όλα μαζί τα παιδιά του σχολείου, φτιάχνουν τη δική τους αλυσίδα, στέλοντας τα μηνύματα τους στους δυνατούς του κόσμου!

Τα ψέματα που θέλουμε να είναι αλήθεια!

Καλό μας μήνα! Πρωταπριλιά σήμερα και τα μικρά ψεματάκια πάνε κι έρχονται: λύθηκαν τα κορδόνια σου, μια μύγα στο κεφάλι σου, δες χιονίζει.
 Δε γινόταν λοιπόν να μη μιλήσουμε για τα ψέματα. Τι λένε για τα ψέματα τα παιδιά της τάξης μου; Φτιάξαμε έναν πρόχειρο εννοιολογικό χάρτη.

Έχουμε λοιπόν τα εξής:

• τα ψέματα είναι κακά
• πληγώνουν τους ανθρώπους
• όποιος λέει πολλά ψέματα χάνει τους φίλους του, την αξιοπιστία του και τον κοροϊδεύουν
• δεν αγαπάμε τους ψεύτες
• το ψέμα είναι άσχημο και η αλήθεια όμορφη
• γνωστοί ήρωες ψεύτες

Επίσης εξηγούμε ότι λέμε ψέματα την Πρωταπριλιά γιατί είναι έθιμο που υποτίθεται φέρνει καλοτυχία σ΄αυτόν που κοροϊδεύει. Αλήθεια λέμε ψέματα μόνο την Πρωταπριλιά ή και τις άλλες μέρες του χρόνου; Κάποια παιδάκια παραδέχονται ότι λένε και η αιτία που το κάνουν είναι για να μη τα μαλώσουν, όταν κάνουν κάποια ζαβολιά.
Διαβάζουμε την ιστορία της Δώρας που έλεγε ψέματα στους φίλους της και τελικά αυτοί την κατάλαβαν και δεν την ήθελαν.

Πως αισθάνθηκε; Κατάλαβε ότι το να λες ψέματα για να σε θαυμάζουν όλοι, οδηγεί  σε αντίθετα αποτελέσματα. Μόνο λοιπόν την Πρωταπριλιά θα λέμε ψέματα και αυτό για να γελάσουμε.

Όμως ας δούμε ένα ψέμα διαφορετικό. Διαβάζουμε το " ψέμα πρωταπριλιάτικο", από το Ανθολόγιο της Α και Β δημοτικού:

ΨΕΜΑ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ

- Κάποτε, μια Πρωταπριλιά, γεννήθηκε ένα ψέμα.

- Μπα! Και τι χρώμα είχε;

- Άσπρο, όταν όμως θύμωνε ή ντρεπόταν, κοκκίνιζε.

- Κι εγώ το παθαίνω αυτό. Και τι έγινε με αυτό το ψέμα;

Το άσπρο ψέμα, πρωί πρωί Πρωταπριλιάς, μόλις γεννήθηκε, πήγε στην αυλή ενός σχολείου, ακριβώς την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι. Τα παιδιά μόλις το είδαν, το αγάπησαν αμέσως. Το ίδιο και οι δάσκαλοι και ο διευθυντής. Τα παιδιά θέλησαν να το κρατήσουν στο σχολείο τους. 

- Τι όμορφο ψέμα είσαι εσύ! είπαν και ο διευθυντής του έκανε επίσημη πρόταση να μείνει στο γραφείο, μαζί του.


- Ήταν Πρωταπριλιά, γι΄ αυτό το αγάπησαν. Γιατί τα ψέματα κανείς δεν τα συμπαθεί.

- Τελικά έμεινε το ψέμα στο σχολείο; 

- Όχι, προτίμησε να φύγει. Πήγε βόλτα στην αγορά. Οι καταστηματάρχες άνοιγαν χαρούμενοι την πόρτα να περάσει μέσα. Όλοι ήθελαν να το κρατήσουν κοντά τους.

- Θα σε βάλω στη βιτρίνα, προσφέρθηκε ένας βιβλιοπώλης.

- Θα τρως όσα γλυκά θέλεις, του είπε ένας ζαχαροπλάστης.

- Θα γίνεις διευθυντής, το διαβεβαίωσε ο ιδιοκτήτης ενός σούπερ μάρκετ. 

Όμως το ψέμα κούνησε παιχνιδιάρικα το κεφάλι του κι έφυγε χοροπηδώντας. Καθώς περπατούσε στα πεζοδρόμια, τα αυτοκίνητα σταματούσαν δίπλα του και κόρναραν δυο φορές για να το χαιρετίσουν. Μα όλοι το αγάπησαν αυτό το ψέμα;

- Ναι, όλοι. Και τα δέντρα και τα πουλιά και ο ήλιος. Και όταν πήγε στην παιδική χαρά να παίξει, οι κούνιες στριφογύριζαν σαν τρελές από τη χαρά τους. Ύστερα κάθισε σε ένα παγκάκι να ξεκουραστεί.

- Και λοιπόν;

Τότε πέρασε μια γιαγιά. 

- Ζήτω! φώναξε από τη χαρά της σαν το είδε. Μα εσύ λάμπεις πιο πολύ κι από τον ήλιο! Αχ, και να' σουν αλήθεια! Το άρπαξε και χόρεψε μαζί του έναν ξέφρενο χορό.
  Ένας δημοσιογράφος που πέρασε από δίπλα του, καθώς πήγαινε στη δουλειά του, στάθηκε και το κοίταξε καλά-καλά. 

- Θα σε κάνω πρώτη είδηση! του είπε σοβαρά.
 

Το ψέμα χαμογέλασε κι έκανε να φύγει, μα ήταν λαχανιασμένο και είχε χάσει τη σβελτάδα του από τον πολύ χορό. Ο δημοσιογράφος το έβαλε στην τσάντα του, μαζί με τα χαρτιά του και το μαγνητοφωνάκι του, και κίνησε για τον τηλεοπτικό σταθμό. Το ψέμα έγινε πρώτη είδηση στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Ακούστηκε σε όλη τη γη. Όλοι ανατρίχιασαν και δάκρυσαν. Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι συνεδρίασαν. Αποφάσισαν ομόφωνα να αλλάξουν το ψέμα και να το κάνουν αλήθεια.

Ήταν πολύ όμορφο για να είναι ψέμα. Έτρεξαν στον πρωθυπουργό της χώρας. Εκείνος τους άκουσε προσεκτικά. Ήταν ανήσυχος. Ήθελε λίγο να σκεφτεί. Η ώρα περνούσε και ο πρωθυπουργός δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Αργά το βράδυ ανακοίνωσε την απόφαση του:

- Όχι! Δε γίνεται! Γεννήθηκε ψέμα και δεν αλλάζει. Δεν είναι παρά ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα.

- Μα ποιο ήταν τελικά αυτό το ψέμα;

- Το ψέμα ήταν ότι η πείνα εξαφανίστηκε από τη γη!

ΣΟΦΙΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ

Αλήθεια τι όμορφο ψέμα, πόσο θα θέλαμε όλοι μας να είναι αλήθεια! Τι ευτυχισμένοι θα ήταν οι άνθρωποι αν συνέβαινε αυτό. Ρωτώ τα παιδιά αν έχουν να πουν κι αυτά κάποιο ψέμα που θα ήθελαν να είναι αλήθεια. Επηρεασμένα από "τα Δικαιώματα των παιδιών" που δουλεύουμε φέτος μου λένε υπέροχα πράγματα. Διαβάστε μερικά: 

•  Να έχουν όλα τα παιδάκια μαμάδες και μπαμπάδες
• να έχουν όλα τα παιδιά φαγητό και νερό
• να μην υπήρχε πόλεμος
• να έχουν τα παιδιά ελευθερία
• να έχουν εμβόλια και φάρμακα
• να έχουν παιχνίδια και νερό
• να έχουν αγάπη
• να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι
• να έχουν όλοι οι γονείς λεφτά (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
• να ζούσαμε όλοι μαζί στο σχολείο(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Αποφασίσαμε να κάνουμε τα ψέματα μας, ευχές και να τις στείλουμε στον ουρανό. Αν εύχεσαι ένα πράγμα μπορεί και να συμβεί μου είπαν τα νήπια.

Η δουλίτσα τους:

Φτιάχνουμε το φόντο με νερομπογιά

Φτιάχνουμε ένα αερόστατο, για να πετάξει ψηλά με την ευχή μας, το ψέμα που θα θέλαμε να είναι αλήθεια.

 Τα κολλάμε στο φόντο που φτιάξαμε

Ρατσισμός

Μια μικρή ιστορία που θα βοηθήσει τα παιδιά του νηπιαγωγείου να κατανοήσουν την έννοια του ρατσισμού και της προσφυγιάς.

Τα λόγια της ιστορίας και οδηγίες για τους εκπαιδευτικούς μπορείτε να βρείτε εδώ

Τα νήπια παρακολούθησαν την ιστορία της μικρής Ειρήνης και στη συνέχεια με τη βοήθεια δικών μου ερωτήσεων την αναδιηγήθηκαν.
 Ιδιαίτερη εντύπωση τους έκανε ότι η ηρωίδα είναι μόνη της, χωρίς τους γονείς της. Στην ερώτηση τους "που είναι οι γονείς", δόθηκαν απαντήσεις όπως ότι ίσως χάθηκαν στη φωτιά και την ψάχνουν και αυτοί ή ίσως πέθαναν. 
Τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι οι διάφοροι ήρωες δε θέλουν την Ειρήνη γιατί είναι βρώμικη, με άσχημα ρούχα, χωρίς παπούτσια. Όλοι δηλαδή κοιτούν το "εξωτερικό περίβλημα" και αδιαφορούν για το "εσωτερικό", αυτά που αισθάνεται η ηρωίδα και αυτά που χρειάζεται.  Αυτό αποτελεί έναυσμα για να ξεχωρίσουμε τι είναι ανάγκες και τι επιθυμίες για τους ανθρώπους. Η Ειρήνη σίγουρα είχε ένα πολύ ωραίο δωμάτιο στο σπίτι της με παιχνίδια, η/υ, βιβλία κα. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση χρειάζεται μόνο φαγητό, νερό, στέγη. Αυτά είναι ανάγκες γιατί χωρίς αυτά ο άνθρωπος πεθαίνει, τα υπόλοιπα είναι επιθυμίες γιατί τα ζητάμε αλλά μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά. 
Στη συνέχεια τα παιδιά χωρίζονται σε ομαδούλες όπου κάθε ομάδα αναλαμβάνει να ζωγραφίσει και μία σκηνή της ιστορίας. Τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. 

To σπίτι της Ειρήνης καίγεται

Οι χωρικοί διώχνουν την Ειρήνη και την κυνηγούν οι αστυνόμοι

Στη χώρα των πετροφάγων

Οι μεταξωτές ουρές

Τα κοράκια

Στη χώρα των πλουσίων

Στη χώρα των φτωχών

Η Ειρήνη βρίσκει τον κο Καλόκαρδο

Σε επόμενη οργανωμένη, βλέποντας τις ζωγραφιές τους αναπαράγουν την ιστορία μόνα τους, χωρίς τη δική μου βοήθεια. 

Τα νήπια αναφέρονται στα συναισθήματα που νιώθει η Ειρήνη: φόβος, μοναξιά, λύπη, απελπισία, χαρά, ανακούφιση. Προσπαθούν να τα εκφράσουν χρησιμοποιώντας  το σώμα τους και εκφράσεις του προσώπου τους.

Φόβος

Απελπισία

Λύπη

Λύπη

Χαρά

Φτιάχνουμε όλοι μαζί ένα πίνακα όπου προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τις ανάγκες μας, από τις επιθυμίες. Το υλικό, το βρίσκουμε σε διάφορα περιοδικά, όπου τα παιδιά κόβουν τις εικόνες και τις κατατάσσουν δικαιολογώντας την επιλογή τους. Βρήκαν αυτά που είναι απαραίτητα για να ζήσει καλά ένα μικρό παιδί και έδειξαν να κατανοούν ότι κάποια πράγματα μας κάνουν τη ζωή ευκολότερη και πιο ευχάριστη αλλά μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά.

Σε επόμενη οργανωμένη, συνεχίζουμε το θέμα μας χρησιμοποιώντας δύο κουτιά: ένα όμορφα τυλιγμένο κι ένα πιο φτωχό - τη δραστηριότητα την είδαμε στο blog της Παπουτσάκη Καλλιόπης. Καλώ τα παιδιά να διαλέξουν ποιο θέλουν και να εξηγήσουν γιατί. Η πλειονότητα των νηπίων διάλεξε το όμορφα τυλιγμένο κουτί γιατί απλά ήταν πιο όμορφο. Η έκπληξη τους ήταν μεγάλη όταν ανοίξαμε το κουτί και είδαν ότι το όμορφα τυλιγμένο είχε μέσα ένα σκουπίδι ενώ το άσχημο είχε σοκολατάκια!!

 Τονίζω ότι επέλεξαν όπως οι ήρωες της ιστορίας, αρνήθηκαν το κακοφτιαγμένο κουτί μόνο και μόνο για την εμφάνιση του. Αναφέρω ότι υπάρχουν όμορφοι εξωτερικά άνθρωποι, με ωραία ρούχα και πράγματα αλλά με άσχημη ψυχή και το αντίθετο. Στη συνέχεια με κλειστά τα μάτια τα παιδιά δοκιμάζουν διαφορετικού χρώματος σοκολατάκια για να καταλάβουν ότι έχουν όλα την ίδια γεύση- όπως τα παιδάκια που στεγάζονται στο ίδρυμα δίπλα μας έχουν διαφορετικό χρώμα, μάτια και μαλλιά, όπως τα παιδάκια που κάτι τους λείπει: είναι εξωτερικά διαφορετικά αλλά μέσα όλα είναι παιδάκια.

 Όταν χαρακτηρίζουμε κάποιον από την εμφάνιση του και όχι από τη συμπεριφορά του, γινόμαστε ρατσιστές και μεις όλοι μαζί λέμε όχι στο ρατσισμό. Στο τέλος έφαγαν τα καραμελάκια για να γλυκαθούν και το ευχαριστήθηκαν.

Νηπιαγωγοί: Αραβανή Β., Γραμματικοπούλου Χ.