Μετάφραση

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

O μύθος της Αράχνης

Πρόσφατα μιλήσαμε για το φόβο και πιο συγκεκριμένα για τους φόβους μας. Η αράχνη, αυτό το μικρό και συνηθισμένο έντομο αποτελούσε έναν από τους μεγάλους φόβους των παιδιών της τάξης μας. 
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, έτσι κι εμείς ξεκινήσαμε να μιλάμε για τον υπέροχο πίνακα του Ντιέγκο Βελάθκεζ, με τίτλο "Αθηνά και Αράχνη". 




Τα παιδιά παρατηρούν τον πίνακα και αναφέρουν ότι τους κάνει εντύπωση:

  • τα χρώματα, 
  • τα ρούχα των ανθρώπων,
  • τον αριθμό τους,
  • υποθέτουν τι κάνουν οι δύο γυναίκες,
  • σχολιάζουν τη γατούλα στα πόδια της γυναίκας κα.

 Στην προσπάθεια μας να καταλάβουμε τι ακριβώς  κάνουν οι γυναίκες, καταλήγουμε στην πιο κοντινή απάντηση: ράβουν κάτι. Αυτό αποτελεί αφορμή για να μιλήσουμε για την υφαντική τέχνη, για το πως φτιάχνονται τώρα τα ρούχα και πως φτιάχνονταν κάποτε.
 Αναζητούμε στο διαδίκτυο αργαλειούς, ρόκες και αδράχτια και με τη βοήθεια ενός κοματιού βαμβακιού εξηγούμε πως γίνεται η κλωστή. 
Στη συνέχεια διαβάζουμε το μύθο της Αράχνης:Την εποχή που οι θεοί βασίλευαν γαλήνιοι και παντοδύναμοι στα συννεφένια κάστρα του Ολύμπου, σε μια μικρή πολιτεία της Λυδίας, τα Ύπαιπα, ζούσε η Αράχνη,   κόρη του βαφέα Ίδμονα από την Κολοφώνα, υφάντρα ξακουστή σε όλον τον κόσμο για τα υφαντά που έφτιαχνε στον αργαλειό της αλλά και για την απαράμιλλη ομορφιά της.     Ήταν τέτοια η τέχνη της Αράχνης στην υφαντική, που ο κόσμος πίστευε ότι την είχε διδαχθεί από την ίδια τη θεά Αθηνά, που ήταν και προστάτιδα τούτης της τέχνης και ακόμα και οι Νύμφες πήγαιναν για να θαυμάσουν τα έργα της.     Αυτό όμως, δεν άρεσε στην Αράχνη, που δεν σταματούσε όχι μόνο να διατυμπανίζει ότι την τέχνη την είχε μάθει μόνη της, αλλά και να καυχάται ότι τα δικά της υφαντά ήταν ασυγκρίτως καλύτερα από εκείνα της θεάς. Και σε μια στιγμή έπαρσής της, τόλμησε να καλέσει την ίδια την Αθηνά σε αγώνα υφαντικής.     Η Αθηνά μεταμορφώθηκε σε γριά και συμβούλεψε την κοπέλα ότι ήταν ασέβεια να προσπαθεί κάποιος να αναμετρηθεί με τους θεούς. Όμως η Αράχνη δεν άκουσε τις συμβουλές της και συνέχισε να προκαλεί τη θεά.      Αυτή η πρόκληση δεν μπορούσε, βέβαια, ν' αφήσει αδιάφορη την κόρη του Δία, πολύ περισσότερο αφού προερχόταν από μια θνητή. Κατέβηκε, λοιπόν, η Αθηνά στη γη και παρουσιάστηκε στην Αράχνη σε όλο της το θεϊκό μεγαλέιο.     Και ο αγώνας άρχισε: ύφαινε και κεντούσε η Αθηνά την Ακρόπολη και τον αγώνα της με τον Ποσειδώνα, που θα έκρινε ποιος απ' τους δύο θα κέρδιζε την Αθήνα, την όμορφη και πλούσια αυτή πόλη της Αττικής. Κι ακόμη, κεντούσε την ιστορία του βασιλιά της Θράκης Αίμου που μαζί με τη γυναίκα του Ροδόπη περηφανεύτηκαν πως είχαν τη δύναμη του Δία και της Ήρας και γι' αυτή τους την ασέβεια ο βασιλιάς του Ολύμπου τους μεταμόρφωσε σε βουνά.      Ύφαινε και κεντούσε η Αθηνά τα όμορφα παραμύθια των θεών και των ανθρώπων, ύφαινε και κεντούσε κι η Αράχνη διάφορες ιστορίες των θεών και έδειχνε σ' αυτές τις πολλές μεταμορφώσεις του Δία, που άλλοτε γινόταν ταύρος, άλλοτε κύκνος, άλλοτε χρυσή βροχή για να παραστήσει τους έρωτές τους με θνητές και τους τρόπους που προσπαθούσαν να επιτύχουν το σκοπό τους...     Κι όταν τελείωσε ο αγώνας και η Αθηνά πήρε στα χέρια της το κέντημα της Αράχνης, άδικα προσπάθησε να βρει κάποιο ψεγάδι. Ήταν πραγματικά το καλύτερο που είχε δει ποτέ της και ασφαλώς καλύτερο από το υφαντό που είχε φτιάξει η ίδια.     Όμως, παρόλο που σε τούτον τον πρωτότυπο αγώνα είχε νικήσει η Αράχνη, η Αθηνά δεν ήταν δυνατό ν' αφήσει ατιμώρητη την ασέβεια και την αλαζονεία της. Γι' αυτό την άγγιξε στο μέτωπο με τη χρυσή σαΐτα της κι εκείνη, τρελλή απ' το κακό της, τύλιξε στο λαιμό της όση κλωστή είχε περισσέψει στο αδράχτι της και μ' αυτήν κρεμάστηκε από το ταβάνι του σπιτιού της.     Τη λυπήθηκε τότε η θεά και την άφησε να ζήσει, καταδικασμένη, όμως, να κρέμεται πάντα από τα ταβάνια και τους τοίχους των σπιτιών κι έτσι κρεμασμένη να υφαίνει τον ιστό της.      Κι από τότε η Αράχνη έπαψε να είναι όμορφη κοπέλα κι έγινε ένα μικρό κι άσχημο έντομο που κρέμεται άλλοτε στο ταβάνι, άλλοτε στις γωνίες των τοίχων κι άλλοτε ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων. Απλώνει εκεί τις κλωστές της και υφαίνει αδιάκοπα, γιατί, παρόλο που μεταμορφώθηκε σε έντομο, δεν μπόρεσε να ξεχάσει την παλιά της τέχνη..
Τα παιδιά ενθουσιάζονται, τους άρεσε πολύ η ιστορία - αν μη τι άλλο ο αγαπημένος ήρωας των αγοριών της τάξης είναι ο άνθρωπος- αράχνη, spiderman- κι επειδή έχουμε και καρναβάλια αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα καπέλο αράχνης. Την ιδέα την πήραμε από το αγαπημένο krokotak και με λίγες μετατροπές είχαμε αυτό το αποτέλεσμα!!!!!!



Καλώς το καρναβάλι!

Δείτε μερικές από τις αποκριάτικες κατασκευές μας!






Γίναμε γατούλες!!

Σπάιντερμαν

Μυστήριες πριγκίπισσες


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Φόβος

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που δε φοβάται; Στην ερώτηση μας αυτή απάντηση έρχεται να δώσει ένας .......δράκος. 
Πράγματι ένας ωραίος δράκος, φτιαγμένος από μία μαύρη κάλτσα, έρχεται, γνωρίζει τα παιδιά και αρχίζει να μιλά για τους δικούς του φόβους. Τα παιδιά ξεθαρρεύουν και ένα-ένα, βγάζουν τους φόβους τους, σκέψεις που τα προβληματίζουν και τα απασχολούν. 
Ο δράκος μας ποντάρει στο εξής σημείο: όλοι φοβούνται, είτε είναι μεγάλοι και δυνατοί, είτε μικροί και αδύναμοι, για όλους υπάρχει κάτι που τους τρομάζει και τους ανησυχεί. 
Πρώτα απ' όλα αρχίζουμε να περιγράφουμε πως αισθανόμαστε όταν φοβόμαστε: 

  • το σώμα μας μαζεύεται, 
  • τα δόντια μας χτυπάνε,
  •  η τρίχα μας σηκώνεται όρθια, 
  • το χρώμα μας αλλάζει,
  • θέλουμε να κρυφτούμε, 
  • η καρδούλα μας χτυπάει δυνατά. 

Δείχνουμε στα παιδιά εικόνες που δείχνουν κάποιον να φοβάται και ζητάμε να τις περιγράψουν, επίσης τους ζητάμε να μπουν στη θέση των ανθρώπων που φοβούνται. Κατόπιν τους ζητάμε να ζωγραφίσουν ένα δικό τους φόβο. Κόβουμε και χρωματίζουμε ένα κινέζικο δράκο -krokotak- και βάζουμε το φόβο μας στη μέση. Υπάρχει μία παράδοση που λέει ότι οι κινέζικοι δράκοι παίρνουν μακρια τους φόβους μας κι έτσι γινόμαστε πιο γενναίοι. 










Σε επόμενη οργανωμένη, διαβάζουμε το βιβλίο "φοβάμαι". Βλέπουμε ότι τα παιδιά και οι μεγάλοι φοβούνται διάφορα πράγματα.

 Αλήθεια τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας, να γίνουμε ατρόμητοι, γενναίοι όπως τα παιδιά είπαν. Πρώτα απ΄όλα το παραδεχόμαστε και δε ντρεπόμαστε γι΄αυτό γιατί είναι κάτι τελείως φυσικό. Στο σημείο αυτό τους λέω ότι κι εγώ φοβάμαι, εξηγώ το φόβο μου και τον τρόπο που τον αντιμετωπίζω.
 Τα παιδιά κάνουν μια ζωγραφιά, τι φοβούνται. Δε γράφουν το όνομα τους. Κάθε παιδί διαλέγει μία ζωγραφιά -χωρίς να ξέρει ποιανού είναι- και βλέποντας τη, λέει τι είναι αυτό που έχει ζωγραφίσει ο συμμαθητής του. Μιλούν όλοι με τη σειρά τους, κερδίζει αυτός που θα μαντέψει περισσότερο τι έχει φοβίσει το φίλο του.
 Στη συνέχεια τα παιδιά καλούνται να δώσουν συμβουλές για το πως θα ξεπεράσουν οι φίλοι τους το φόβο τους. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αν συζητάμε αυτά που φοβόμαστε με τους φίλους μας, μας φαίνονται πιο μικρά και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε καλύτερα. 
Κι αυτή είναι η εργασία μας:



 Ζητάμε από τα παιδιά να προσωποποιήσουν  το φόβο και να τον ζωγραφίσουν. Πραγματικά πως θα έμοιαζε αν ήταν άνθρωπος;






Δίνουμε σύνθημα: "όποιος το φόβο ξεπερνά, πράγματα κάνει θαυμαστά". Το επαναλαμβάνουμε όλοι μαζί και αποφασίζουμε στο εξής όταν φοβόμαστε να το λέμε πολλές φορές δυνατά ή από μέσα μας γιατί μας βοηθάει να είμαστε γενναίοι!!

Νηπιαγωγοί: Αραβανή Β., Γραμματικοπούλου Χ.

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Μαγνητισμός και Συναισθήματα

Η γνωστή ιστορία της πριγκίπισσας και του βάτραχου έγινε αφορμή για να ασχοληθούμε με το μαγνητισμό. 
Στη δική μας ιστορία η μικρή πριγκίπισσα ήταν αυτή που επεδίωκε να φιλήσει το βάτραχο, κι ο βάτραχος αυτός που δεν ήθελε. Έφτιαξα καρτελίτσες με την πριγκίπισσα και δύο βατραχάκια, στο κάτω μέρος τους άνοιξα μία τρυπούλα και τοποθέτησα από ένα μαγνητάκι. Οι πόλοι τους ήταν έτσι τοποθετημένοι ώστε να η πριγκίπισσα να απωθείται από τον ένα βάτραχο και να μαγνητίζεται από τον άλλο. 

Λέγοντας την ιστορία η πριγκίπισσα πλησιάζει τον ένα βάτραχο για να τον φιλήσει. Αυτός όμως απομακρύνεται, τι έκπληξη! Δοκιμάζουμε και πάλι. Τα ίδια! Αντίθετα όταν πλησιάζει τον άλλο βάτραχο βλέπουμε ότι κολλούν μεταξύ τους. Τι γίνεται; Μαγικό! Τα παιδιά ενθουσιάζονται και δοκιμάζουν και μόνα τους. Βλέπουν ότι είναι κάτι που το κάνουν και τα ίδια. Η εξήγηση έρχεται από τα ίδια τα παιδιά: είναι μαγνήτες κυρία!!!

 Μιλάμε για τους μαγνήτες και κάνουμε υποθέσεις για το ποια υλικά μπορούν να μαγνητίσουν και ποια όχι. Τα παιδιά δοκιμάζουν μόνα τους με ότι υπάρχει στην τάξη μας, άλλες φορές οι υποθέσεις τους επιβεβαιώνονται και άλλες διαψεύδονται. Καταλήγουμε ότι οι μαγνήτες έλκουν όλα τα μεταλλικά αντικείμενα αλλά όχι τα πλαστικά, τα ξύλινα, τα υφάσματα κα. Συζητούμε για τη χρήση των μαγνητών στη ζωή των ανθρώπων. Τα παιδιά προσπαθούν να ενώσουν κομάτια μαγνητών και παρατηρούν ότι έλκονται από τη μια πλευρά και απωθούνται από την άλλη. Ευκαιρία λοιπόν να μιλήσουμε και για τους πόλους και να τους εξηγήσω το "μαγικό" της μικρής μας ιστορίας.

 Προέκταση του θέματος -και σχετικό με τα "συναισθήματα" που δουλεύουμε-είναι ότι οι άνθρωποι και πόσο μάλλον τα παιδιά δεν μπορούν να είναι φίλοι με όλους. Αυτό συμβαίνει γιατί κάποιοι ταιριάζουν μεταξύ τους και κάποιοι άλλοι όχι. Αυτό δεν πρέπει να στενοχωρεί τα παιδάκια γιατί κάποιος άλλος πιο ταιριαστός γι΄αυτά, θα γίνει φίλος τους!!! Όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι με όλους, αλλά πάντα υπάρχει κάποιος ξεχωριστός για μας!! Η διαπίστωση αυτή οδήγησε σε μεγάλη συζήτηση, τα νήπια έβγαλαν δικά τους συμπεράσματα κάνοντας σχόλια και διατυπώνοντας απόψεις για τους συμμαθητές τους και άλλους φίλους τους. Τους άρεσε αυτή η εξήγηση και άρεσε και σε μας όταν σε μια διένεξη ένα παιδί είπε: δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι με όλους!

Η ιδέα γι΄αυτήν τη δραστηριότητα είναι από ένα παλιό τεύχος του περιοδικού "Σύγχρονο Νηπιαγωγείο".









Νηπιαγωγός Αραβανή Β.







Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Το Ανθρώπινο Σώμα


Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση του ανθρώπινου σώματος, θέμα ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τα παιδάκια. Πρώτα απ' όλα είδαμε τον κύριο Σκελετούλη.


Παρατηρήσαμε καλά-καλά τα κοκαλάκια του και  βγάλαμε συμπεράσματα: μας βοηθάει να σταθούμε όρθιοι, να περπατήσουμε, προστατεύει τα όργανα μας. Προχωρήσαμε παρακάτω, τι συμβαίνει όταν χτυπήσουμε ένα κόκαλο, σε ποιον γιατρό πρέπει να πάμε και πως θεραπεύεται.  Μας άρεσε τόσο πολύ που τα παιδιά έφτιαξαν το δικό τους σκελετούλη.










Την επόμενη φορά σειρά είχε ο κύριος Μπάμπης! Παρατηρούμε τα όργανα και αναφερόμαστε στην ονομασία τους και στη λειτουργία τους.




Τα βιβλία που διαβάσαμε!



Στη συνέχεια βάζουμε τα όργανα στο ανθρωπάκι στη σωστή θέση, (ιδέα από το Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο).



Αφού το κάνουμε αρκετές φορές κόβουμε και τοποθετούμε τα όργανα στη σωστή θέση, στο δικό μας χαρτί ο καθένας (φύλλο εργασίας της Τ.Μάνεση).






Οι ιδέες μας και τα φύλλα εργασίας είναι από το διαδίκτυο.



Νηπιαγωγοί: Αραβανή Β., Γραμματικοπούλου Χ.