Φόβος

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που δε φοβάται; Στην ερώτηση μας αυτή απάντηση έρχεται να δώσει ένας .......δράκος. 
Πράγματι ένας ωραίος δράκος, φτιαγμένος από μία μαύρη κάλτσα, έρχεται, γνωρίζει τα παιδιά και αρχίζει να μιλά για τους δικούς του φόβους. Τα παιδιά ξεθαρρεύουν και ένα-ένα, βγάζουν τους φόβους τους, σκέψεις που τα προβληματίζουν και τα απασχολούν. 
Ο δράκος μας ποντάρει στο εξής σημείο: όλοι φοβούνται, είτε είναι μεγάλοι και δυνατοί, είτε μικροί και αδύναμοι, για όλους υπάρχει κάτι που τους τρομάζει και τους ανησυχεί. 
Πρώτα απ' όλα αρχίζουμε να περιγράφουμε πως αισθανόμαστε όταν φοβόμαστε: 

• το σώμα μας μαζεύεται, 
• τα δόντια μας χτυπάνε,
•  η τρίχα μας σηκώνεται όρθια, 
• το χρώμα μας αλλάζει,
• θέλουμε να κρυφτούμε, 
• η καρδούλα μας χτυπάει δυνατά. 

Δείχνουμε στα παιδιά εικόνες που δείχνουν κάποιον να φοβάται και ζητάμε να τις περιγράψουν, επίσης τους ζητάμε να μπουν στη θέση των ανθρώπων που φοβούνται. Κατόπιν τους ζητάμε να ζωγραφίσουν ένα δικό τους φόβο. Κόβουμε και χρωματίζουμε ένα κινέζικο δράκο -krokotak- και βάζουμε το φόβο μας στη μέση. Υπάρχει μία παράδοση που λέει ότι οι κινέζικοι δράκοι παίρνουν μακρια τους φόβους μας κι έτσι γινόμαστε πιο γενναίοι. 

Σε επόμενη οργανωμένη, διαβάζουμε το βιβλίο "φοβάμαι". Βλέπουμε ότι τα παιδιά και οι μεγάλοι φοβούνται διάφορα πράγματα.

 Αλήθεια τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας, να γίνουμε ατρόμητοι, γενναίοι όπως τα παιδιά είπαν. Πρώτα απ΄όλα το παραδεχόμαστε και δε ντρεπόμαστε γι΄αυτό γιατί είναι κάτι τελείως φυσικό. Στο σημείο αυτό τους λέω ότι κι εγώ φοβάμαι, εξηγώ το φόβο μου και τον τρόπο που τον αντιμετωπίζω.
 Τα παιδιά κάνουν μια ζωγραφιά, τι φοβούνται. Δε γράφουν το όνομα τους. Κάθε παιδί διαλέγει μία ζωγραφιά -χωρίς να ξέρει ποιανού είναι- και βλέποντας τη, λέει τι είναι αυτό που έχει ζωγραφίσει ο συμμαθητής του. Μιλούν όλοι με τη σειρά τους, κερδίζει αυτός που θα μαντέψει περισσότερο τι έχει φοβίσει το φίλο του.
 Στη συνέχεια τα παιδιά καλούνται να δώσουν συμβουλές για το πως θα ξεπεράσουν οι φίλοι τους το φόβο τους. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αν συζητάμε αυτά που φοβόμαστε με τους φίλους μας, μας φαίνονται πιο μικρά και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε καλύτερα. 
Κι αυτή είναι η εργασία μας:

 Ζητάμε από τα παιδιά να προσωποποιήσουν  το φόβο και να τον ζωγραφίσουν. Πραγματικά πως θα έμοιαζε αν ήταν άνθρωπος;

Δίνουμε σύνθημα: "όποιος το φόβο ξεπερνά, πράγματα κάνει θαυμαστά". Το επαναλαμβάνουμε όλοι μαζί και αποφασίζουμε στο εξής όταν φοβόμαστε να το λέμε πολλές φορές δυνατά ή από μέσα μας γιατί μας βοηθάει να είμαστε γενναίοι!!

Νηπιαγωγοί: Αραβανή Β., Γραμματικοπούλου Χ.