Οι Σουλιώτισσες

Ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε τραγούδια για τη γιορτή του '21. Ένα από τα αγαπημένα των παιδιών είναι το φλάμπουρο.


                                            ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

                                       Είσαι το φλάμπουρο που ΄χει μεράκι του

                                              Την έννοια της ελευθεριάς

                                      σ΄έχει ο Κολοκοτρώνης μπαϊράκι του

                                                      Κι ο καπετάνιος Ζαχαριάς.

                                      Άσπρη γαλάζια σωστή ζωγραφιά    

                                      σαν του ουρανού το χρώμα

                                       ξέρεις στ΄αλήθεια να κάνεις

                                    Θεριά και τους δειλούς ακόμα (ρεφραίν).

                                           Τι πατριώτες και τι πατριώτισσες

                                                   Θύματα πέσανε σωρό

                                                   για μια σημαία σέρναν

                                       Οι Σουλιώτισσες τον τελευταίο τους χορό.

                                   Δέσπω Σουλιώτισσα που αντιστάθηκες

                                                 στις μαύρες σκέψεις του Αλή

                                          για μια σημαία τοτ΄ανατινάχτηκες

                                               Κι ούτε το σκέφτηκες πολύ.

Ειδικά το σημείο όπου αναφέρεται στις Σουλιώτισσες, αποτέλεσε έναυσμα για ατελείωτες συζητήσεις:
Γιατί έπεσαν στον γκρεμό;
Θέλαν να πεθάνουν;
Ποιος τις έσπρωξε;
Τα μωρά τους κλαίγανε;
Που πολεμούσανε οι άντρες τους;
 Δεν τις βοήθησε κανείς;

Επικεντρωθήκαμε στη ζωή των γυναικών που ήταν μόνες τους, χωρίς τους άντρες τους, στη ζωή που θα τις περίμενε αν έπεφταν στα χέρια των Τούρκων και στο παιδομάζωμα. Έτσι καταλήξαμε για πολλοστή φορά φέτος, να λέμε ότι ο πόλεμος είναι δυστυχία για τους ανθρώπους. Μιλήσαμε για τη σκλαβιά, για την έλλειψη της ελευθερίας λόγου, για τα μικρά αγόρια που γινόταν στρατιώτες που σκότωναν τους συμπατριώτες τους. Τα παιδάκια συγκινήθηκαν πολύ. Ακούσαμε και το τραγούδι του Ζαλόγγου:

Σχολιάσαμε τους στίχους που αναφέρονται στο ότι οι Σουλιώτισσες ξέρουν και να ζουν αλλά και να πεθαίνουν, γιατί δεν μπορούν τη σκλαβιά. Ελευθερία ή Θάνατος. Βαριά η κληρονομιά μας.

Είδαμε έργα ζωγραφικής

Και το μνημείο του Ζαλόγγου. 

Και δώσαμε τη δική μας εκδοχή του Ζαλόγγου μέσα από μια ομαδική εργασία:

Βάψαμε το τοπίο μας με νερομπογιές, τα λουλουδάκι τα έφτιαξαν με βατονέτες.

Χρησιμοποιήσαμε και λίγη τέμπερα για να τονίσουμε λεπτομέρειες.

 Τυπώματα

 Και τέλος ζωγραφίσαμε και κόψαμε τις Σουλιωτοπούλες μας -από το blog της κ.Μαμανού-, τους Τούρκους και τους κολλήσαμε στο τοπίο.

 Το τελικό αποτέλεσμα.

Νηπιαγωγοί: Αραβανή Β., Γραμματικοπούλου Χ.